Powierzchnia wysokościowa

Powierzchnia wysokościowa używana do obliczania widoczności.

Jeśli jednostki pionowe używane na powierzchni wejściowej różnią się od jednostek poziomych, na przykład w sytuacji, gdy wartości wysokościowe są wyrażane w stopach, a układ współrzędnych jest prezentowany w metrach, dla powierzchni należy zdefiniować pionowy układ współrzędnych. Jest to spowodowane tym, że narzędzie używa jednostek pionowych (Z) i jednostek poziomych (XY) do obliczania współczynnika Z na potrzeby analizy widoczności. Bez pionowego układu współrzędnych i przy braku dostępnych informacji o jednostce Z w narzędziu zostanie przyjęte założenie, że jednostka Z jest taka sama jak jednostka XY. W wyniku tego podczas analizy zostanie użyty wewnętrzny współczynnik Z wynoszący 1,0, co może prowadzić do nieoczekiwanych wyników.

Powierzchnia wysokościowa może zawierać dane typu całkowitego lub zmiennoprzecinkowego.

Obiekty punktowe reprezentujące lokalizacje obserwacyjne

Obiekty punktowe, które reprezentują lokalizacje obserwacyjne przy obliczaniu widoczności.

Optymalizuj dla

Metoda optymalizacji używana do obliczenia widoczności.

• Speed — Ta metoda optymalizuje szybkość przetwarzania, oferując wyższą wydajność kosztem dokładności wyniku. Jest to opcja domyślna.
• Accuracy — Ta metoda zwraca najdokładniejsze wyniki kosztem dłuższego czasu przetwarzania.

Maksymalna odległość widoczności

Wprowadź maksymalną odległość, na której będzie kończyć się wyznaczanie widocznych obszarów. Po przekroczeniu tej odległości narzędzie nie będzie sprawdzać, czy obserwatorzy i inne obiekty widzą się nawzajem.

Można podać wartość liczbową reprezentującą odległość liniową albo wybrać pole liczbowe z wejściowych obiektów obserwatorów. Jeśli zostanie podane pole, wartości w tych polach muszą być wyrażane w tych samych jednostkach, co jednostki xy wejściowej powierzchni wysokościowej.

Pamiętaj, że większe wartości wydłużą czas wykonywania obliczeń. Jeśli nie zostanie podana maksymalna odległość, domyślnie zostanie ona obliczona na podstawie rozdzielczości i zasięgu wejściowej powierzchni wysokościowej.

Ten parametr jest przydatny przy modelowaniu pewnych zjawisk. Na przykład ograniczając zasięg widoczności, można modelować warunki pogodowe, takie jak lekka mgła. Podobnie ograniczenie zasięgu widoczności można zastosować w przypadku pory dnia, na przykład odwzorowując w przybliżeniu efekt zmierzchu.

Maksymalna odległość widoczności

Minimalna odległość widoczności

Wprowadź odległość, od której będzie rozpoczynać się wyznaczanie widocznych obszarów. Komórki znajdujące się na powierzchni bliżej niż wynosi ta odległość nie są widoczne w danych wynikowych, ale nadal blokują widoczność komórek znajdujących się między minimalną a maksymalną odległością widoczności.

Można podać wartość liczbową reprezentującą odległość liniową albo wybrać pole liczbowe z wejściowych obiektów obserwatorów. Jeśli zostanie podane pole, wartości w tych polach muszą być wyrażane w tych samych jednostkach, co jednostki xy wejściowej powierzchni wysokościowej.

Tego parametru można użyć do kontrolowania obszaru analizy widoczności w konkretnej odległości od obserwatora. Na przykład jeśli oceniana jest widoczność z górnych pięter budynku na odległy park, można ustawić minimalną odległość widoczności w taki sposób, aby wykluczyć nieistotne obszary znajdujące się w pobliżu budynku i uzyskać wyższą szybkość przetwarzania.

Minimalna odległość widoczności

Odległość w trzech wymiarach

Zdecyduj, czy parametry minimalnej i maksymalnej odległości widoczności mają być mierzone trójwymiarowo, czy prościej, dwuwymiarowo. Jeśli ta opcja jest zaznaczona, odległości widoczności są traktowane jako odległości trójwymiarowe. Jeśli nie jest zaznaczona, są traktowane jako odległości dwuwymiarowe.

Odległość dwuwymiarowa jest prostą odległością liniową mierzoną między obserwatorem a celem przy użyciu ich odwzorowanych lokalizacji na poziomie morza. Używając odległości trójwymiarowej, można uzyskać bardziej realistyczną wartość, ponieważ pod uwagę brane są także względne wysokości obserwatora i celu.

Wysokości lokalizacji obserwacyjnych

Wprowadź wysokość lokalizacji obserwacyjnych.

Można podać albo wartość liczbową reprezentującą wysokość wszystkich obserwatorów, albo pole reprezentujące wysokość każdego obserwatora. Jeśli zostanie podane pole, wartość w tym polu musi być wyrażona w tych samych jednostkach, co jednostki Z wejściowej powierzchni wysokościowej.

Wysokości lokalizacji obserwacyjnych

Wysokość obserwatorów

Wprowadź wysokość nad powierzchnią ziemi dla lokalizacji obserwatorów.

Można podać wartość liczbową reprezentującą wysokość lub wybrać pole z wejściowych obiektów obserwatorów. Jeśli zostanie podane pole, wartość w tym polu musi być wyrażona w tych samych jednostkach, co jednostki z wejściowej powierzchni wysokościowej.

Domyślna wartość to 180 cm. Jeśli patrzysz z lokalizacji znajdującej się wyżej, na przykład z wieży obserwacyjnej lub wysokiego budynku, użyj wysokości tej lokalizacji. Podczas obliczania widoczności wartość ta zostanie dodana do wysokości obserwatora, jeśli ją podano. W przeciwnym razie jest ona dodawana do wartości Z interpolowanej powierzchni.

Wysokość obserwatorów

Wysokość celu

Wprowadź wysokość obiektów lub osób na ziemi używaną do ustalenia widoczności.

Można podać wartość liczbową reprezentującą wysokość lub wybrać pole z wejściowych obiektów obserwatorów. Jeśli zostanie podane pole, wartość w tym polu musi być wyrażona w tych samych jednostkach, co jednostki z wejściowej powierzchni wysokościowej.

Wynikowa widoczność wskazuje te obszary, z których obserwator może widzieć inne obiekty znajdujące się na ziemi. Może być również odwrotnie; obiekty znajdujące się na ziemi mogą widzieć punkt obserwatora.

Poniżej znajduje się kilka przykładów ustawień wysokości celu:

• Jeżeli punkty wejściowe reprezentują turbiny wiatrowe i chcesz ustalić, skąd osoby stojące na ziemi mogą zobaczyć turbiny, wprowadź przeciętny wzrost człowieka (około 180 cm).
• Jeżeli punkty wejściowe reprezentują obserwacyjne wieże pożarowe i chcesz ustalić, z których wież można zobaczyć słup dymu wznoszący się na wysokość co najmniej 6 metrów, wpisz wysokość celu 6 metrów.
• Jeżeli punkty wejściowe reprezentują punkty widokowe przy drogach lub ścieżkach i chcesz ustalić, skąd można zobaczyć turbiny wiatrowe o wysokości co najmniej 120 metrów, wpisz wysokość 120 metrów.
• Jeżeli punkty wejściowe reprezentują punkty widokowe i chcesz ustalić, jaką część obszaru mogą zobaczyć osoby stojące w tych punktach, wpisz wysokość celu zero.

Wysokość obserwatorów

Wysokość, po osiągnięciu której dane wynikowe staną się widoczne

Nazwa wyniku powyżej poziomu terenu (above ground level - AGL). Wynik AGL to raster, w którym każda wartość komórki jest minimalną wysokością, jaką trzeba dodać do niewidocznej komórki, aby stała się widoczna dla co najmniej jednego obserwatora. Komórkom, które były już widoczne, zostanie w tym wynikowym rastrze przypisana wartość 0.

Nazwa warstwy wynikowej

Nazwa warstwy, która zostanie utworzona w obszarze Moje zasoby i dodana do mapy. Nazwa domyślna jest tworzona w oparciu o nazwę narzędzia i nazwę warstwy wejściowej. Jeśli warstwa już istnieje, wyświetlony zostanie komunikat z monitem o podanie innej nazwy.

Za pomocą listy rozwijanej Zapisz wynik w można podać nazwę folderu w obszarze Moje zasoby, gdzie zostanie zapisany wynik.